cerco un centro di gravitá permanente

La rutina de la caiguda. 
Que se't negui l'equilibri,
un centre de gravetat.
Que tan sols resti avançar amb pas de cristall 
fins a la propera pedra, 
viure amb el regust de la pols 
a tocar de boca.

Rebel·lar-se contra els vidres trencats 
és habituar-se al tall.
I a la pèrdua de la pròpia sang.

Cap comentari

Publica un comentari a l'entrada

© an ↔ na
Maira Gall